Categorie: Oneerlijkheid

Narcisten zullen vaak oneerlijk zijn en oneerlijk situaties creeëren. Ze gebruiken hiervoor onder andere de techniek ‘double blind’

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van de gebroken fotokader

Het was een rustige middag in Huisje Hier. Kleine Beer speelde met zijn blokken toen zijn grote broer, Reuze Beer, binnenstormde. Reuze Beer was altijd vol energie en soms een beetje wild.

“Kijk eens, Kleine Beer!” riep Reuze Beer. “Ik heb een nieuwe truc geleerd!” Voor Kleine Beer iets kon zeggen, sprong Reuze Beer op de bank en deed een grote sprong naar de tafel. Maar krak! Reuze Beer stootte per ongeluk het mooie fotolijstje van de tafel. Het viel op de grond en brak in stukjes.

Op dat moment kwam Harde Beer de kamer binnen. Zijn ogen werden groot toen hij het kapotte lijstje zag.

“Wat is hier gebeurd?” vroeg Harde Beer streng.

Kleine Beer wilde net uitleggen wat er was gebeurd, maar Harde Beer wees meteen naar hem. “Kleine Beer! Jij had Reuze Beer niet moeten uitdagen om zijn truc te laten zien. Je hebt het uitgelokt!”

Kleine Beer voelde zich verward en verdrietig. “Maar… ik heb niks gezegd,” fluisterde hij zachtjes.

Harde Beer zuchtte diep. “Je weet dat je Reuze Beer soms overenthousiast maakt. Je had beter moeten weten.” En zonder verder iets te zeggen, begon Harde Beer het kapotte lijstje op te ruimen.

Later die dag zat Kleine Beer stil met Zachte Beer in de tuin.

“Wat is er Kleine Beer?” vroeg Zachte Beer. Ze klonk bezorgd.

Kleine Beer vertelde alles over het gebroken fotolijstje en hoe Harde Beer boos was geworden. “Maar ik had niets gedaan! Toch zei Harde Beer dat het mijn schuld was.”

Zachte Beer knikte begrijpend en gaf Kleine Beer een knuffel. “Dat klinkt heel oneerlijk. Soms leggen anderen de schuld bij iemand anders, zelfs als weten ze niet wat er echt gebeurd is. Het is goed om op te komen voor jezelf als je iets onrechtvaardig vindt. Ik geloof dat jij de fotokader niet hebt gebroken. “

Kleine Beer voelde zich een beetje beter. “Dank je, Zachte Beer.”

Samen gingen ze wat bloemen plukken in de tuin. En Zachte Beer fluisterde: “Wat er ook gebeurt, je mag altijd eerlijk vertellen wat jij ervaren hebt. Je moet niet twijfelen aan wat er gebeurd is.”

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van Nova Beer

Kleine Beer is in Huisje Daar bij Harde Beer. Vandaag is het anders dan anders, want Gloria Beer, de nieuwe partner van Harde Beer, is er ook. En zij heeft haar dochtertje bij zich: Nova Beer.

“We gaan een leuke dag hebben!” zegt Harde Beer vrolijk. “Nova mag ook blijven logeren!”

Kleine Beer knikt voorzichtig. Hij vindt Nova soms wel leuk, maar hij kent haar nog niet goed.

In de middag gaan ze naar het bos. Kleine Beer wil net zeggen dat hij naar de beek wil wandelen, maar Nova onderbreekt hem en roept snel: “Laten we naar de grote heuvel gaan! Dat is ZO leuk.”

“Wat een goed idee, Nova!” zegt Harde Beer meteen. Gloria Beer knikt tevreden. Niemand vraagt aan Kleine Beer wat hij graag zou willen. “De heuvel is ook wel tof.” denkt Kleine Beer

Later bij de picknick begint Kleine Beer te vertellen over de vogels die hij zag, maar Nova praat erdoorheen over hoe goed zij kan klimmen. Gloria Beer en Harde Beer lachen en luisteren aandachtig naar Nova. Kleine Beer voelt een brok in zijn keel.

’s Avonds thuis in Huisje Daar vraagt Gloria Beer wat Nova wil eten. “Mijn lievelingstaart!” roept Nova. Harde Beer staat meteen op. “Natuurlijk, we halen jouw favoriete taart!” zegt hij enthousiast. Kleine Beer zegt niets, maar hij had gehoopt op zijn favoriete koekjes. Maar iedereen is zo blij met het voorstel van Nova, dat hij maar zwijgt.

Wanneer Kleine Beer later terug is in Huisje Hier bij Zachte Beer, vertelt hij alles. “Iedereen luisterde naar Nova en niemand vroeg wat ík leuk vond,” zegt hij zacht.

Zachte Beer trekt Kleine Beer dicht tegen zich aan. “Dat klinkt alsof je je niet gehoord voelde,” zegt Zachte Beer warm.

Kleine Beer knikt. “Het was alsof ik er niet bij hoorde.”

“Dat is heel verdrietig, Kleine Beer. Jij mag er altijd zijn. Soms letten grote beren niet goed op, zeker als ze druk bezig zijn met nieuwe mensen om hen heen. Maar jouw stem is net zo belangrijk als die van Nova.”

Kleine Beer glimlacht een beetje. “Mag ik dan nu mijn verhaal over de vogels vertellen?”

“Dat wil ik heel graag horen,” zegt Zachte Beer. En zo luistert Zachte Beer met volle aandacht.

Reflectievragen:

  • Hoe voelde Kleine Beer zich toen Harde Beer en Gloria Beer vooral naar Nova luisterden?
  • Wat zou jij doen als jij je niet gehoord voelde?
  • Waarom is het belangrijk dat iedereen zich gehoord voelt, zoals Zachte Beer deed bij Kleine Beer?
Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van samen bouwen

Kleine Beer zat op de vloer van Huisje Hier, omringd door een berg blokken. Hij stapelde ze zorgvuldig op elkaar, zijn tong een beetje uit zijn mond van concentratie. Reuze Beer, zijn grote broer, zat een stukje verder en werkte aan zijn eigen bouwproject. Hij maakte een indrukwekkende toren met bruggen en poortjes.

“Wat bouwen jullie mooi!” zei Zachte Beer, die even binnen was gekomen. “Jullie zijn allebei zo creatief.”

Kleine Beer glimlachte trots en keek op naar Reuze Beer. Maar voordat Reuze Beer iets kon zeggen, klonk de stem van Harde Beer.

“Kleine Beer, dat is een prachtige toren!” zei hij luid. “Jij bouwt echt goed. Wat een doorzetter ben jij.”

Kleine Beer voelde zich warm vanbinnen, maar toen keek hij naar Reuze Beer. Zijn grote broer had ook iets moois gebouwd, maar Harde Beer zei er niets over.

Reuze Beer keek op en trok een wenkbrauw op. “En mijn toren dan?” vroeg hij. “Ik heb ook hard gewerkt.”

Harde Beer snoof en zette zijn poten stevig op de grond. “Op jouw leeftijd bouwde ik véél hoger en beter,” gromde hij. “Jij kan toch niks.” Zijn stem was scherp en zwaar.

Kleine Beer voelde zijn buik samenknijpen. Hij zag hoe Reuze Beer zijn oren een beetje liet hangen. Zijn grote broer keek weg, alsof hij zich ineens veel kleiner voelde.

Kleine Beer stond op en liep naar Reuze Beer toe. Hij raakte voorzichtig zijn poot aan. “Jouw toren is ook heel mooi,” zei hij zacht. “Wil je samen bouwen? Gewoon voor het plezier?”

Reuze Beer keek op en glimlachte flauwtjes. “Samen bouwen?” vroeg hij.

Kleine Beer knikte enthousiast. “Ja! Dan maken we de grootste en mooiste toren ooit. Niet om te winnen, maar gewoon omdat het leuk is.”

Reuze Beer keek naar zijn toren, toen naar die van Kleine Beer, en knikte. “Dat klinkt goed.”

Samen begonnen ze de blokken op elkaar te zetten, bruggen te maken en een grote ingang te bouwen. Zachte Beer keek tevreden toe.

Harde Beer keek even op, maar zei niets. Hij bromde iets onverstaanbaars en liep naar buiten.

Binnen lachten Kleine Beer en Reuze Beer terwijl hun toren groeide. En deze keer ging het niet om wie het beste was, maar gewoon om samen iets moois te maken.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van de gezinswandeling

Harde Beer heeft een nieuwe vriendin, Gloria Beer. En die heeft een dochtertje, Nova Beer. Gloria Beer zegt: “Het is zo mooi weer, laten we gaan wandelen!”

Een beetje later vertrekken ze allemaal: Kleine Beer, Harde Beer, Gloria Beer en Nova Beer maken, richting het bos. De zon schijnt door de bladeren en vogels zingen vrolijk. Kleine Beer vindt het fijn om buiten te zijn.

“Nova Beer, wat wandel jij toch flink!” zegt Gloria Beer trots. “Jij bent echt een doorzettertje.”

Harde Beer knikt. “Inderdaad! Kijk eens hoe goed Nova Beer het doet!”

Nova Beer lacht blij en huppelt nog een stukje verder.

Kleine Beer wandelt ook dapper door. Hij voelt zijn pootjes een beetje moe worden, maar hij zegt niets. Hij heeft ook flink gewandeld, toch?

“Harde Beer, ik heb ook goed gewandeld, hè?” vraagt Kleine Beer voorzichtig.

Harde Beer kijkt kort opzij en haalt zijn schouders op. “Jij bent al groot, Kleine Beer. Dat hoort zo.”

Kleine Beer voelt iets knagen in zijn buik. Maar… hij vindt het óók fijn om te horen dat hij iets goed doet. Waarom krijgt Nova Beer wel een compliment en hij niet?

Gloria Beer leunt iets dichter naar hem toe en fluistert: “Harde Beer bedoelt dat goed hoor, jij moet gewoon niet zo hengelen achter complimentjes.”

Kleine Beer knikt stilletjes, maar vanbinnen voelt het niet eerlijk. Hij vraagt zich af waarom hij altijd zo flink moet zijn, terwijl anderen wél mogen horen dat ze iets goed doen.

Een paar dagen later, als Kleine Beer thuis is bij Zachte Beer, vertelt hij over zijn gevoel.

“Het voelde niet fijn,” zegt Kleine Beer zachtjes. “Ik had het gevoel dat ik onzichtbaar was.”

Zachte Beer trekt hem in een warme knuffel. “Je gevoelens zijn belangrijk, Kleine Beer. Iedereen heeft weleens behoefte aan waardering, ook jij. Dat is heel normaal.”

Kleine Beer knikt langzaam.

“En weet je wat?” zegt Zachte Beer. “Ik zag je vanochtend vertrekken en ik weet hoe flink je gewandeld hebt. Ik ben trots op jou.”

Kleine Beer voelt iets warms in zijn buik. Hij glimlacht. Misschien had Harde Beer het niet gezegd, maar gelukkig wist Zachte Beer precies wat hij nodig had.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van de honingpot

Harde Beer wordt boos

De verdwenen honingpot

Harde Beer wordt boos

In Huisje Hier wonen Zachte Beer, Harde Beer en Kleine Beer samen. Het is een gewone ochtend en de zon schijnt door het raam terwijl Kleine Beer aan de tafel zit met een kommetje havermout.

“Waar is mijn honingpot?!” brult Harde Beer plotseling vanuit de keuken.

Kleine Beer schrikt en kijkt naar Zachte Beer, die rustig zijn thee inschenkt.

“Welke honingpot bedoel je, Harde Beer?” vraagt Zachte Beer kalm.

“De grote! De lekkerste! Ik had hem gisteren nog!” Harde Beer loopt stampvoetend de kamer in en kijkt beschuldigend rond. “Iemand heeft hem weggehaald!”

Kleine Beer schuift ongemakkelijk op zijn stoel. Hij vindt het niet fijn als Harde Beer zo boos is.

“Misschien hebben we hem al opgemaakt?” stelt Zachte Beer voor.

“Onzin!” snauwt Harde Beer. “Jij ruimt altijd alles op! Wedden dat jij hem ergens hebt verstopt?”

Kleine Beer kijkt gespannen naar Zachte Beer. Hij weet dat Zachte Beer nooit dingen zomaar verstopt.

“Ik verstop niets, Harde Beer,” zegt Zachte Beer geduldig. “Misschien kunnen we samen even kijken?”

“Ik weet al genoeg!” gromt Harde Beer. “Jij doet altijd zo verstandig, maar ondertussen haal je gewoon mijn spullen weg!”

Kleine Beer krimpt in elkaar en kijkt naar Zachte Beer, die even naar hem knipoogt.

“Kom, Kleine Beer,” zegt Zachte Beer zachtjes. “Wil je me helpen met de was opvouwen?”

Kleine Beer knikt opgelucht en volgt Zachte Beer naar een andere kamer, weg van het boze gestamp van Harde Beer. Terwijl ze samen de handdoeken vouwen, hoort Kleine Beer Harde Beer nog steeds mopperen.

“Waarom is Harde Beer zo boos?” fluistert Kleine Beer.

Zachte Beer zucht en strijkt een vouw glad. “Soms, Kleine Beer, worden beren boos om kleine dingen, vooral als ze denken dat ze de controle verliezen. Maar dat is niet jouw schuld.”

Kleine Beer knikt. Hij voelt zich veiliger bij Zachte Beer.

Even later klinkt een harde plof vanuit de keuken.

“Ah, hier is mijn honingpot!” bromt Harde Beer.

Zachte Beer en Kleine Beer kijken de keuken in en zien de honingpot achter een stapel borden staan.

Kleine Beer kijkt naar Zachte Beer, die niet boos of triomfantelijk kijkt, alleen maar zacht glimlacht.

Harde Beer schraapt zijn keel. “Nou, dan eet ik nu mijn honing.”

Kleine Beer kijkt naar Zachte Beer. “Hij zegt geen sorry,” fluistert hij.

Zachte Beer knikt. “Sommige beren zeggen niet snel sorry. Maar wij weten hoe het echt zat, toch?”

Kleine Beer glimlacht en vouwt de laatste handdoek op. Hij weet dat hij veilig is bij Zachte Beer, zelfs als Harde Beer moppert over honing.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van de nieuwe step

Het verhaal van de nieuwe step

Kleine Beer houdt van steppen. Hij wil dolgraag een nieuwe step! Hij ziet samen met Harde Beer een mooie step staan in de winkel. Helaas is de nieuwe step ook een beetje duur. Het is zeker niet de duurste uit de winkel, maar toch.

Harde Beer zegt nee tegen de mooie step.

“Kleine, daar moet je nu toch je centjes niet aan geven.” Kleine Beer vindt het een beetje jammer, maar ja! Je kan niet alles krijgen wat je wilt.

Kleine Beer en Harde Beer lopen verder door de winkel en opeens blijft Harde Beer staan. Harde Beer ziet de grootste en stoerste step staan van de hele winkel. De step blinkt en heeft een mooie grote toeter. De step is ook de duurste van de winkel!

Het verhaal van de nieuwe step

Harde Beer bewondert de step, kijkt er uitgebreid naar, neemt de handvaten vast en probeert de step uit. Ja, dit is een step die bij hem past. Zijn ogen fonkelen en hij voelt zich geweldig.

Harde Beer twijfelt geen moment en koopt die mooie dure step voor zichzelf! Hij let even helemaal niet op Kleine Beer en loopt enthousiast nog naar de helmen. Ook daar kiest hij een mooi exemplaar.

Kleine Beer snapt er niets van? Hij had graag een gewone nieuwe step, en nu koopt Harde Beer gewoon die hele dure step? En een helm?

Kleine Beer is blij voor Harde Beer, want Kleine Beer wil graag dat Harde Beer gelukkig is. Maar waarom moet Harde Beer weer groter en beter doen dan Kleine beer? En waarom mocht Kleine Beer dan de gewone step niet kopen? Kleine Beer vindt het niet echt eerlijk.

Kleine Beer begrijpt het niet en kijkt vragend naar Harde Beer.

“Ik was al lang op zoek naar een step voor mezelf, Kleine, jouw tijd komt nog wel.”

“Mag ik misschien eens op jouw step rijden, Harde Beer?” vraagt Kleine Beer hoopvol.

“Later, Kleine Beer, later. Laten we nu verder winkelen”.

Kleine Beer kijkt al uit naar het moment dat hij op de step van Harde Beer mag rijden.