Ik heb zelf een boek gekocht en eentje cadeau gedaan aan een collega. Ik vind het leuk dat er evolutie in de verhalen zit, de vragen zijn mooi opgedeeld. Mijn collega, als volwassene, herkende zichzelf zo in de dynamieken die in de verhalen worden getoond en lees de verhalen nu samen met haar dochter. Die kan niet wachten tot er een volgend boek verschijnt!
N. D.C.
Als start krijg je een toelichting van hoe Jeroen tot dit boek is gekomen en zo wordt meteen zijn missie ook voelbaar: inzicht in relaties die met momenten veel last kunnen geven. Want inzicht in patronen en relaties maken dat je jezelf weerbaarder voelt, denkt en kan handelen.
Er wordt veel geschreven over/voor kinderen die na de scheiding van de ouders verder moeten met een zachte en harde ouder. Daarbij wordt in onze samenleving de andere ouder vaak gedemoniseerd. Jeroen maakte met dit boekje ruimte voor 2 ouders waar het kind een weg dient mee te vinden.
De tekeningen in stripstijl van Tom Huybrechts spreken aan en nodigen uit het verhaal erachter te lezen. Ze geven kleur en vorm aan de 7 kortverhalen die het boek vullen. Het verhaal van 2 ridders, het verhaal van de slechte toets, het verhaal van de gele botjes… ze sluiten allemaal aan bij de beleving- en leefwereld van kinderen in gezinnen, voornamelijk dan voor kinderen die opgroeien in 2 gezinnen waartussen een groot verschil in opvoedingsstijl is. De verhalen worden mooi en speels verteld. Je leeft mee met het hoofdpersonage, Kleine Beer. Jeroen vult niet alle details in, waardoor er ruimte is voor het kind om zelf eigen belevingen erbij aan te vullen aan het verhaal.
Na ieder verhaal geeft Jeroen heel wat vragen die helpen om tot inzicht te komen. Deze heeft hij verdeeld onder 3 rubrieken: Emotionele veerkracht, grenzen stellen, zelfinzicht. De vragen zijn ook bruikbaar voor situaties buiten de gezinscontext, zoals met leeftijdsgenoten op school of andere familieleden. Als ik een suggestie zou kunnen geven voor een vervolg, dan is het om de gesprekken die Kleine Beer heeft ook te verbreden naar leeftijdsgenootjes en volwassen.
Hij reikt met de verhalen en vragen ook ideeën aan ouders aan, om het kind te helpen in relatie met de andere ouder en daar zelf een weg in te vinden. Thema’s die ik ook terugkerend zie meespelen in het helpen van ouders in het opzetten van de structuur van parallel solo-ouderschap.
Ik kijk uit naar een volgend boek van Jeroen. Hij geeft lucht door moeilijke thema’s op een welzijnsbevorderende manier bespreekbaar te maken.
An Brems – Glinster